Manuel dixo que facía demasiado frío para o seu gosto e que os aires xelados do Atlántico Norte xa non lle caian ben. Afinal, era agora só máis un vello. Deses que xa loitaron moito na vida e que non lles toca moita cousa máis senán esperar a morte e acordarse dos amigos mortos.
Seus pensamentos o levavan ao outro lado do oceano, nas quentes areias mestizas de Cuba, donde pasara seus mellores días. Agora só resta ele alí, co unha saudadeciña absurda apretandolle o peito.

De repente grita co todas as forzas de sua alma:

- Filla da puta, roubasche meu chinelo!